donderdag 22 oktober 2009

Charles Ledray

Charles Ledray: de triomf van het maken

Charles Ledray werkte als suppoost in een museum en heeft geen formele opleiding gehad, zo meldt de informatie bij het project Men Suits. Een outsider wordt hijgenoemd. In een zaal in een verlaten brandweerkazerne zijn middels vier in de lucht zwevende verlaagde plafonds aparte plekken gecreƫerd waar de kleding als in een winkel te zien is, de ene keer meer als een uitdragerij en in het andere geval als bij een sjieke kleermaker. Colbertjasjes, stropdassen, hemden en broeken, allemaal pijnlijk nauwkeurig gemaakt in een miniatuurversie van de kleding in het echte leven. De garderobe zuigt de conventionele kant van het leven op en geeft als kantoorkleding in een poppenhuisversie een reflectie terug over aanpassen en afwijken, over identiteit en keuze.
Charles Ledray, 1960, was security guard in het museum in zijn woonplaats Seattle. Hij volgde een korte tijd een schildersklas en had in 1983 een expositie in een koffieshop, the Broadway Espresso. Toch was het schilderen niet zijn roeping, zijn fascinatie lag bij de kunst die hij dagelijks zag in de museumzalen en hem prikkelden om zelf iets te maken.
‘Chinese jades, rhinoceros-horn libation cups, 12th-century Japanese flung-ink paintings, Indian Mughal ivory power horns, African masks, Southeast Asian jewelry and textiles, and on and on," zo verteld hij later aan de curator van zijn eerste solo show. ‘Many nights I would leave the museum with a burning desire to make something -- anything -- inspired by spending the day with great works of art.’ Er gaat het verhaal dat het eerste wat hij werkelijk zelf maakte een teddybeer was, een nagemaakte versie van een beer uit de beroemde collectie van Michele Durkson Clise die in Seattle woonde. (
www.teddybearandfriends.com) Later maakte hij het pak dat hij droeg als security guard precies na maar dan nauwelijks groter dan zijn eigen hand. Zo wordt zijn eigen geschiedenis samengebald in een beangstigende kleine versie, met daarin de dreiging die ontstaat als de serieuze mensenwereld en de kinderwereld opeens in elkaar overlopen. De kleding die we dragen bevestigt of versterkt onze identiteit, waarbij je aanpassen aan of je juist onderscheiden van een groep onvermijdelijk de kern is maar waarvan de dragers zich meestal nauwelijks bewust lijken te zijn. De meeste pakken en spijkerbroekendragers, gothics en punks verbinden hun kledingkeuze met zichzelf als individu en missen daarin het vogelperspectief. In de miniatuur garderobe wordt deze betekenis door Charles Ledray niet per ongeluk met de keuze van de kleding meegenomen maar juist expliciet en vlijmscherp gemaakt, door de maat en de enscenering. Bevreemdend, sinister en wonderschoon. En waar mode meestal een oppervlakkig spel met betekenis is, gaat zijn kunst dwars door de buiten en binnenkant heen.

Hanne Hagenaars, hoofdredacteur mister Motley






Geen opmerkingen:

Een reactie posten