zondag 25 oktober 2009

The Museum of Everything, Londen






The Museum of Everything

Wat zou dit ‘alles’ omvatten? Kevers en parels, kostbaarheden maar ook iets alledaags. De schoonheid van alles.

Op weg naar het ‘The Museum of Everything’ loop ik door het Regents Park en nog een stukje verder naar het noorden. Het is lastig te vinden en ik vraag een aantal malen de weg. Ieder paar ogen kijkt me wazig aan, in zichzelf gekeerd of met een blanco waas en de man of vrouw schuifelt weer verder. Er moet hier de buurt een afkickkliniek zijn. Dan kom ik bij het museum en de naam The Museum of Everything schittert als een triomfboog boven de deur. In het museum is kunst te zien van mensen die hun werk maken buiten het officiële circuit van de kunstwereld om: ‘In tiny crevices and under dusty beds, ere lies a secret creativity by the unknowns of society. Art by the untrained, unintentional and unseen creators of this, our modern world.’

De naam van het museum lijkt ontleend te zijn aan een BBC radio 4 programma met dezelfde naam waarin de luisteraar wordt meegnomen op een tocht door een oneindige galerie waar allerlei bizarre gebeurtenissen plaatsvinden en vreemde personen ronddwalen. Ook dit museum laat je kennis maken met bijzondere personen, een museum van een liefhebber, dat is duidelijk, want elk detail ademt vrijheid en liefde voor het werk uit. De vloer van marmer is aangevuld met hout waar het marmer kapot is. De teksten bij de werken zijn persoonlijk en leesbaar, geschreven door kunstenaars die houden van deze kunst en het werk van een van hen in het bijzonder.  Grayson Perry schrijft over Morton Bartlett en Nick Cave houdt zijn tekst over Louis Wain  kort: Louis Wain, my all time favourite painter. Je duikt in de binnenwereld van de werken. De ene serie onderzoekt obsessief woorden en taal, een andere gaat over schepen, nieuwe steden worden ontworpen, een tekening bestaat uit kopjes op een rij, vijf rijen lang. Een meisje telt de kopjes, het zijn er 100 kopjes die bezwerend op het papier zijn getekend. De expositie is licht obsessief, passie ontmoet passie in een explosie van persoonlijkheden. 

Na de  Frieze die is volgepakt met moderne kunst vol concepten en als thema  voor de opdrachten de positie van de kunst op de markt had (het is immers een beurs) voel je hier het leven kloppen tegen de lijnen en de onvermijdelijkheid van de thema’s. Het gaat over zware dingen, het zijn geen lichte levens, Een compleet niet verzonnen beeld laat zich zien, het kan niet anders, van binnen naar buiten wordt er gewerkt en elke tekening schikt zich ernaar. Het gaat vanzelf, het gaat niet anders. Je ziet de benauwenis in de volgetekende vellen papier en dichtgeschilderde doeken. Vol. Met weinig omwegen laat het zich lezen want iedere serie heeft 1 ding te vertellen. Mijn favoriet is Alexandre Lobanov die doofstom werd geboren in Rusland en ooit door soldaten een geweer was beloofd. Sinds die ontmoeting kon hij dromen over zichzelf als held, een droom die hij is gaan tekenen in niet mis te verstane voorstellingen: een gevecht tussen mensen en dieren waarbij de mens soms ondanks z’n wapens toch het onderspit delft, dan vliegt de grote zwarte vogel weg met een meisje en zelfs de jager wordt ergens bedreigd.

Na het museumbezoek drink ik koffie in een sandwichshop. Naast me zitten een man ene een vrouw aan een tafeltje. De man heeft keurige bruine schoenen met grijze sokken waarbij de spanning  en het ongemak van zijn houding zich laat lezen aan zijn ene been dat strak in een ongemakkelijke krul om z’n andere been is gedraaid.

‘It is in your hands’, klinkt de stem van de vrouw naast hem zacht en zalvend, zoals vrouwen kunnen praten die het new age licht hebben gezien en altijd het gelijk aan hun kant hebben en precies voor een ander weten hoe het moet. Overtuigend en begrijpend. Dan hoor ik ‘psychotic’ en  ‘your clinic’ uitgesproken door de stem van de man. Het gesprek klapt om, hij is dus de hulpverlener en degene die beslist over het lot van de ander.  They fill in the form, is het laatste wat ik hoor in woorden van de vrouw.

Hanne Hagenaars

 The Museum of Everything is een intiatief van Filmmaker James Brett . Hij is een verwoed verzamelaar van outsiderkunst en zijn eigen huis schijnt eruit te zien als een miniversie van dit museum. The Museum of Everything is nog open tot en met december 2009,  voor info zie www.musevery.com

Geen opmerkingen:

Een reactie posten