donderdag 7 januari 2010

Tzaneen in Zuid Afrika





Waar ter wereld heb je een blijde en een treurrivier vlak naast elkaar? In Zuid Afrika lijkt het tevens symbool voor de nog immer gescheiden werelden van blank en zwart. Tenminste in de provincie Limpopo, boven Johannesburg, waar de grote plantages liggen en alles nog provinciaals is. We logeren bij vriendin Tanja die hier naar toe is verhuisd en een leiderschap programma doet met zwarte mensen op een aantal van deze grote farms.De bedoeling is dat deze mensen de spil gaan worden in de zo belangrijke bewustwording rondom aids want minstens 20% van de zwarte mensen is hiv besmet. Dapper van haar om in het land met een van de hoogste criminaliteitscijfers te gaan wonen en het vraagt wel offers, zoals wonen in een ommuurd bejaardencomplex vanwege de veiligheid. Overal met de auto naar toe, iedere stap afwegen naar de risico’s. Leven in een witte community. De angst voor de zwarte mensen is erg levendig, verhalen en waarschuwingen vliegen ons om de oren. De scheiding tussen zwart en wit, arm en rijk is extreem. Onderweg nemen we een keer twee zwarte vrouwen mee in onze kleine gehuurde Hyundai Atos, de schemering zet al in. De vrouwen doen schoonmaakwerk in prachtige toeristenlodges aan de rand van de canyon, 10 km van waar ze wonen. Iedere dag liften ze naar de werkplek en razen auto’s met witte bestuurders voorbij omdat ze uit angst voor een carhiking niet durven te stoppen. Carhiking komt voor. De vrouwen verzuchten: they don’t take us because we are black. Dat is waar. Onderweg lees ik de Bicycle Diaries van David Byrne het stukje: What is The Time Limit on Justice? waarin hij middels vragen afweegt wat gerechtigheid zou kunnen zijn: moeten mensen wiens leven door de Stasi is geruïneerd compensatie krijgen; of ten aanzien van de gewelddadige overname van farms van witte mensen door zwarten in Zimbabwe: 'Is this fair, not exactly, but neither was the appropriation of the land years ago by the white'. Op welk moment in de tijd is het land echt van iemand anders? ‘Maybe absolute justice, like absolute anything, rarely exitsts exept in mathematics’. Maar deze te absolute scheiding tussen twee kleuren mensen verdeeld over te extreem verdeelde rijkdom en armoede kan geen eindoplossing zijn.

Hanne Hagenaars hoofdredacteur mister Motley

Geen opmerkingen:

Een reactie posten